Η τάξη μας αποφάσισε να ασχοληθεί με το θέμα « Οι μηχανές στη ζωή μας». Να πώς περιέγραψαν κάποια από τα παιδιά του Δ2 το μηχάνημα που τους έχει κάνει ιδιαίτερη εντύπωση

Ο Γιώργος Καρδακάρης γράφει για το μηχάνημα εμφιάλωσης

« Ένα καλοκαίρι επισκέφθηκα με την οικογένεια μου ένα εργοστάσιο που εμφιαλώνει νερό. Την ξενάγηση μας την έκανε ο νονός του αδερφού μου. Όλα ξεκινάνε από την κατασκευή του μπουκαλιού. Μια τεράστια μπου-καλομηχανή με πολλά γρανάζια, σωληνάκια και θόρυβο ανοιγόκλεινε ένα καλούπι μέσα στο οποίο χυνόταν λιωμένο P.V.C. Κάθε φορά που άνοιγε έβγαινε ένα μπουκάλι. Αυτό γινόταν πολύ γρήγορα.

Τα μπουκάλια μπαίνανε σε σειρά για να γεμίσουν νερό. Το μηχάνημα εμφιάλωσης ήταν πολύ μεγάλο. Έπιανε όλο το δωμάτιο. Τα μπουκάλια γύριζαν γύρω-γύρω και γέμιζαν νερό. Έμπαιναν στη σειρά για να φτάσουν στο σημείο που το μηχάνημα τους έβαζε τα πώματα. Κατόπιν συνέχιζαν για να κολληθεί πάνω τους η ετικέτα. Φτάνουνε στο τέρμα μέσω ενός κυλιόμενου διαδρόμου. Τα έπαιρνα οι εργάτες και τα έβαζαν στα κιβώτια και από εκεί τα φόρτωναν στα φορτηγά να τα πάνε στην αγορά. Οι τεχνίτες που δουλεύουν εκεί είναι πολύ προσεχτικοί και με γνώσεις. Δε μας άφηναν να πλησιάσουμε κοντά στα μηχανήματα, γιατί ήταν πολύ επικίνδυνο.

Στο τέλος φύγαμε αφού ευχαριστήσαμε για την ξενάγηση και τα δύο κιβώτια νερό που μας έδωσαν. Άνοιξα ένα μπουκαλάκι να πιώ και σκεφτόμουν το μη-χάνημα εμφιάλωσης.

Η Ανδρονίκη Μπάνου γράφει για το τελεφερίκ.

«Ήταν πρωί Σαββάτου εγώ μαζί με την οικογένεια μου είχαμε πάει μια βόλτα στην Πάρνηθα, με το αυτοκίνητο. Μόλις παρκάραμε το αυτοκίνητο μπήκαμε σε ένα μεγάλο κτήριο. Ανεβήκαμε στον πρώτο όροφο και πήραμε 3 εισιτήρια, για να ανέβουμε στο τελεφερίκ.

Στην αρχή περιμέναμε λίγο μέχρι να ξεκινήσει. Φοβήθηκα λίγο αλλά η ξαδέρ-φη μου που ήταν ένα χρόνο μεγαλύτερη μου δε φοβόταν καθόλου. Ίσα- ίσα θαύμαζε τη θέα. Σε λίγο γύρισα το κεφάλι μου προς το παράθυρο και τι δεν είδα: τα χιονισμένα τοπία, το λεκανοπέδιο της Αττικής μέχρι τη θάλασσα και η πιο όμορφη στιγμή ήταν όταν είδα τα κόκκινα ελάφια να τρέχουν για να κρυ-φτούν.

Το τελεφερίκ μπορεί να μεταφέρει ανθρώπους, για να απολαύσουν μια πα-νέμορφη θέα. Η μητέρα μου μού είπε ότι το τελεφερίκ είναι φιλικό προς το πε-ριβάλλον και μπορεί να κινείται 6 μέτρα το δευτερόλεπτο, με όλες τις καιρικές συνθήκες αέρα, βροχή, χιόνι και ζέστη. Το τελεφερίκ εξυπηρετεί 2.000 άτομα την ώρα σε δρομολόγια συνεχούς ροής για εικοσιτετράωρη λειτουργία όλο το χρόνο. Όταν γυρίσαμε πίσω από εκεί που είχαμε ξεκινήσει ζήτησα από τη μη-τέρα μου να κάνουμε κι άλλη βόλτα, αλλά μου είπε ότι πρέπει να επιστρέψουμε σπίτι μας, γιατί ήταν αργά. Μου υποσχέθηκε όμως ότι θα ξαναέρθουμε.

 

Ο Νικόλας Φιλίνης μας γράφει για τους λαμπτήρες πυράκτωσης.

«Ο λαμπτήρας πυράκτωσης είναι λαμπτήρας που εφευρέθηκε από τον Αμερικανό Τόμας Έντισον. Περιλαμβάνει ένα μεταλλικό νήμα από βαρύ μέταλλο συνήθως βολφράμιο τυλιγμένο σε σπείρες. Αυτό φέρεται από τις άκρες του συγκολλημένο σε δύο παχύτερα σύρματα από όπου εφαρμόζεται η ηλεκτρική τάση η οποία θέτει τα ηλεκτρικά φορτία σε κίνηση και η οποία εξαναγκάζει το νήμα να φωτοβολεί από τη θέρμανση του στους 2.600 βαθμούς Κελσίου. Όταν το μήκος του νήματος είναι μεγαλύτερο των 2 εκ. τότε αυτό συγκρατείται και ενδιάμεσα από μη ηλεκτροφόρα σύρματα . Η κατασκευή του περικλείεται σε γυάλινη σφαιρική φύσιγγα χαμηλής πίεσης αερίου.

 

 

 

 

Η Αρμελίνα Μετούσι μας γράφει για τη συσκευή του DVD.

«Η τεχνολογία στις μέρες μας έχει εφεύρει συσκευές που κάνουν τη ζωή μας ευκολότερη και ευχάριστη. Μια τέτοια συσκευή είναι και το DVD.

Αυτό το μηχάνημα το είδα για πρώτη φορά πριν από 5 χρόνια στις διαφημίσεις της τηλεόρασης. Το σχήμα του είναι ορθογώνιο παραλληλόγραμμο. Έχει πολλά κουμπιά και μια θήκη που ανοίγει και βάζεις το DVD ή το CD. Όταν μπαίνει το CD, σου δείχνει στην τηλεόραση κινούμενες εικόνες με ήχο. Όσοι ξέρουν καλά αυτό το μηχάνημα δε δυσκολεύονται καθόλου να το χρησιμοποιούν. Μαζί με το μηχάνημα προσφέρονται οδηγίες χρήσης. Οι πιο ωραίες στιγμές που με συνδέουν με το μηχάνημα αυτό είναι ότι όταν δεν προλαβαίνω να δω μια ταινία στην τηλεόραση τη βλέπω σε αυτό. Το εντυπωσιακό είναι ότι μπορείς να διαλέξεις σκηνές από τις ταινίες ή ακόμα και γλώσσα ή υπότιτλους.

 

Ο Δαμιανός Πολυχρονίδης μας γράφει για τους ηλεκτρονικούς υπολογιστές.

« Το μηχάνημα που μου έχει κάνει ιδιαίτερη εντύπωση είναι ο ηλεκτρονικός υπολογιστής. Τον είδα για πρώτη φορά στο δωμάτιο της αδερφής μου, όταν ήμουν έξι χρονών.

Ο υπολογιστής ξεχωρίζει απ? όλα τα υπόλοιπα μηχανήματα. Αποτελείται από ξεχωριστά μηχανήματα συνδεδεμένα μεταξύ τους με καλώδια. Το μέγεθος και το σχήμα του διαφέρει. Η οθόνη μπορεί να είναι μικρή μπορεί όμως να είναι και μεγάλη, λεπτή σε σχήμα ορθογωνίου ή ογκώδης σε σχήμα κύβου. Το πληκτρολόγιο είναι ορθογώνιο και έχει πολλά πλήκτρα. Το ποντίκι έχει περί-εργο σχήμα με δύο πλήκτρα που όταν τα πατάς κάνουν «κλικ». Τέλος, αποτε-λείται από τον «πύργο», ένα μακρόστενο ορθογώνιο μηχάνημα που εκεί μέσα κρύβονται όλα τα μυστικά της λειτουργίας, του ηλεκτρονικού υπολογιστή.

Ο υπολογιστής έχει πολλές λειτουργίες και χρησιμεύει σ? όλους τους αν-θρώπους ανεξαρτήτως ηλικίας και φύλλου. Μπορείς να παίξεις διάφορα παι-χνίδια, να κάνεις μαθηματικές πράξεις. Με τη βοήθεια ειδικών προγραμμάτων μπορείς να γράψεις κείμενα, να φτιάξεις πίνακες και γραφήματα. Δυστυχώς δεν είναι εύκολο να τα χρησιμοποιήσει ο καθένας.

Συνέβη ένα περίεργο περιστατικό με αυτό το μηχάνημα και εμένα. Όταν το είδα πρώτη φορά ένιωσα ένα περίεργο συναίσθημα. Ήταν σαν να με καλούσε να πάω κοντά του να τον ακουμπήσω, να χτυπήσω τα πλήκτρα του τα οποία φαίνονταν να ήταν φτιαγμένα για τα δάχτυλά μου. Για να μην πολυλογώ το πλησίασα κρυφά σαν κατάσκοπος κι άρχισα να το ακουμπώ παντού μέχρι που πάτησα το πλήκτρο space, το μεγαλύτερο πλήκτρο του πληκτρολογίου. Τότε κάτι ξύπνησε μέσα μου και πληκτρολογούσα σα να ήμουν επαγγελματίας με ύφος σοβαρό και με στάση ώριμου άνδρα.

Κλείνοντας, θα ήθελα να πω ότι ο υπολογιστής με είχε εντυπωσιάσει. Μου φαινόταν τόσο ξεχωριστό τόσο περίπλοκο μηχάνημα που έμοιαζε με μηχάνημα για σημαντικούς ανθρώπους.