17ο Δημοτικό Σχολείο Καλλιθέας

Αποχαιρετηθήκαμε απότομα..

Όχι τίποτε άλλο, δεν προλάβαμε να γράψουμε και το τέστ Ιστορίας. Χα Χα! Είναι μέρες τώρα που πηγαίνω στο σχολείο! Η αλήθεια είναι ότι δεν έχει καμία αξία, χωρίς τις δικές σας υπάρξεις, χωρίς τις γλυκές σας φωνούλες. Είναι ένα παγωμένο και σιωπηλό κτίριο. Ξέρω ότι στην αρχή χαρήκατε ότι κλείσανε τα σχολεία, αλλά τώρα αρχίσατε να βαριέστε. Επιπλέον, ακυρώθηκε η γιορτούλα μας και η παρέλαση. Κάποιοι είστε σίγουρα θυμωμένοι και εκνευρισμένοι με αυτή την εξέλιξη. Δεν θέλω να στεναχωριέστε για τίποτα, η αξία της ζωής δεν είναι σ'αυτά. Σ'αυτό που ζούμε τώρα, αξία έχει να είμαστε υγιείς, δυνατοί στο ασφαλές σπιτάκι μας με τους αγαπημένους μας. Είναι ευκαιρία να κάνετε πράγματα με τις οικογένειές σας, που πριν δεν προλαβαίνατε. Να παίξετε, να δείτε ταινίες, να μαγειρέψετε.. Ζουζούνια μου λείπετε. Μου λείπουν τα χαμόγελά σας, οι σκανδαλιές σας, οι αγωνίες σας, οι φιλικοί τσακωμοί σας, τα υπέροχα βλέμματά σας. Θέλω να σας κάνω μια μεγάλη αγκαλιά, είναι κενή.. Τέλος πάντων.. Το σχολείο μας περιμένει όλους. Οι αγκαλιές και τα χαμόγελά μας θα ανθίσουν πάλι. Θα είναι η δική μας Άνοιξη. Η ομορφιά και η χαρά θα έρθουν πάλι και θα χορέψουμε, θα τραγουδήσουμε, θα ανοίξουμε τον Projector μου, θα κάνουμε μάθημα, θα ξεχάσουμε κάποιες εργασίες στην όμορφη ταξούλα μας. Όλα θα τα κάνουμε. Θα προλάβουμε να κάνουμε ωραία πράγματα. Αυτές τις μέρες θέλω να προσέχετε τους εαυτούς σας και εγώ με κάποιο τρόπο θα επικοινωνώ μαζί σας. 

Σας αγαπώ πολύ και μου λείπετε... <3 <3 <3

Κυρία Μαρία